Maandag:
Ja hooooor! Geen pandemie zal er voor zorgen dat het jaarlijkse JSC kamp niet door zal gaan. Sterker nog, per abuis kwamen wij erachter dan we maar liefst 71 aanmeldingen hadden. U leest het goed, 71 aanmeldingen! Hier alvast een leuk feitje van de JSC kampleiding vergaderingen: elk jaar wordt er geschat hoeveel kinderen er mee gaan op kamp. Gewoon voor de lol. De winnaar van deze schatting doet er verder ook niet toe (maar het was Tim), met een schatting van 55 kinderen. Dit betekent inderdaad dat de overige kampleiding van minder dan 55 kinderen uit was gegaan. U begrijpt het wel, de druk voor een goed georganiseerd kamp was enorm.
De voorbereidingen verliepen zoals verwacht en het kamp was praktisch per minuut uit gedacht. Zo ook de spectaculaire openingsceremonie, waar kosten nog moeite gespaard waren voor een goed onthaal van de kinderen en de ouders. Helaas ging dit niet door vanwege regen. Na de buien die omstreeds negen uur in de ochtend vielen, werd er besloten direct te vertrekken naar Hellendoorn. Hier klaarde het gelukkig snel op en het kamp kon beginnen.
De maandag verliep zoals verwacht. Hyperactieve kinderen, een nog weinig vermoeide leiding (behalve onze nieuwelingen Jur en Nina) en leuke spelletjes. Uiteindelijk naderde de avond en waarschuwden de kinderen die vorige jaar ook mee waren, de overige kinderen voor de vreselijke kookkunsten van Milou. Milou had vorig jaar inderdaad een ietwat aparte manier van macaroni koken. Maar na het avondmaal had Milou haar gram gehaald. Geen klagende kinderen, maar wel goed gevulde buikjes.
Het avondprogramma verliep verder met een interessante sportquiz (oja het thema van de maandag was: Sportzomer). Het bleek dat inderdaad Tim 7500km op de fiets had gemaakt in 2021, ook bleek het dat Sjoerd een nieuwe racefiets had aangeschaft. Na de quiz mochten de kinderen nog even spelen, maar al gauw bleek dat ze maar één ding wilden. Naar boven. Niet om te slapen, maar om te ouwehoeren. En zo geschiedde, de hele nacht… Niemand, maar dan ook niemand had een geode nachtrust, behalve Jur. Jur was nog moe van de week voorafgaand aan het kamp. Jur is inderdaad nieuw en onwetend. Onwetend van de slopende week die hem nog in het verschiet lag. Maar aangezien Jur zo moe was, bleek het dat hij de enige was die wel in slaap viel. De ochtend erna bleek dat er meerdere loze voorwerpen naar Jur zijn hoofd zijn geslingerd, hij een aantal keer op zijn buik is gerold en dat Alex zelfs vertrokken is naar de woonkamer om daar maar te gaan slapen. Jur blijkt een snurker, Helledoorn (een boomrijke omgeving) heeft volgens de mannelijke helft van de leiding geen bomen meer over. Man man man….
Dinsdag
Jur heeft lekker geslapen. De rest? Nee, de rest niet. Zo ook de kinderen niet, want die hebben helemaal niet geslapen volgens ons. De jaarlijkse opstartproblemen waren ook dit jaar geen uitzondering. Maar na het ontbijt kwam iedereen weeer goed op gang. Het thema van de dag was: Cowboys en Indianen. En bandieten ofzo. De rest van de leiding snapte het ook niet helemaal. Op de dinsdag werd er een vossenjacht gespeeld in het bos. De leiding verstopte zich en de kinderen moesten alle leiders zien te vinden. De kinderen bleken niet allemaal even scherp tijdens de vossenjacht, enkele leiders werden op centimeters gepasseerd, maar niet gezien door onze vermoeide bandieten. Sjoerd lag verstopt, naast Jelle, onder een legernet.
Verder had de leiding besproken dat er wegens het toenemende aantal aanmeldingen, en de kans op escalatie er harder opgetreden moest worden. De vervelende kinderen (die we inmiddels maar al te goed kennen) kregen extra corveetaken. De leiding bleek zichzelf er geliefd te hebben gemaakt met deze maatregel, zo erg zelfs dat 2 dames geheel vrijwillig kozen om een aantal auto’s van de leiding te wassen. Deze regel is goed getest dit jaar en kan behouden worden. Verder mocht Jur pas als laatst naar bed zodat iedereen in diepe slaap lag, helaas werkte dit niet.
Woensdag
Tijdens het “wereldkampioenschap onvoorziene omstandigheden” was het door de leiding niet voorzien dat de omstandigheden – die uiteindelijk zouden leiden tot het vaststellen van de regels waarmee bepaald werd wie “wereldkampioen onvoorziene omstandigheden” zou worden – ertoe zouden leiden dat er zich nog meer onvoorziene omstandigheden voordeden. Daardoor liep het uit tot een enorme chaos, die verrassend genoeg, dan wel weer voorzien was door de leiding. U leest het goed, het thema luidde: “random”. De hele dag zou random bepaald worden, zo random zelfs dat het avondeten in de middag gegeten werd en dat de snacks en het toetje wel ’s avonds gegeten werden.
Oud- gediende Sil kwam langs om gedag te zeggen, iets wat een enthousiasme te weeg bracht waardoor het veld veranderde in een slagveld met groene zeep, stro en natuurlijk veel meel. De kinderen én de leiding zaten onder de troep. Gelukkig staat de woensdag ook wel bekend als de dag waarop iedereen mag douchen. Dat was wel zo gelukkig voorafgaand aan de disco.
Iedereen was gedoucht en de vrouwen werden opgemaakt alvorens een nieuw onderdeel aan de woensdag werd toegevoegd. Een heuze dating carroussel stond gepland, bij kaarslicht nog wel. Een romantische setting werd gecreëerd, die uiteindelijke de disco inluidde. Tijdens de disco vond de apotheose van het kamp plaats, waarbij de “al-bundy shoe” op het spel kwam te staan in een heuze dancebattle. Er bleken uiteindelijk twee mannen geschikt tot het winnen van de schoen. In de ene hoek stond Jur “motorzaag” Schuurman en in de andere hoek stond Stijn de Haan. Move na move werd gemaakt, maar uiteindelijk bleek de zeer uitgerustte Jur “motorzaag” Schuurman de minste van de twee. Stijn de Haan won de dancebattle en zo de “al-bundy shoe 2021”.
Donderdag:
Een figuurlijke kater viel de kinderen op de donderdag zwaar. Het kamp zat er alweer bijna op. Daarbij moesten ze allen hun spullen pakken en de kamers uitmesten, wat nooit als erg prettig wordt ervaren. Maar gelukkig was er een extra verrassing bij het ontbijt: pannekoeken! Als een kind zo blij, letterlijk. En daarna natuurlijk nog een heuze afsluiter van het kamp, namelijk levend stratego.
Zoals het kamp begon eindigde het ook, in regen. Dit zorgde er gelukkig wel voor dat het inpakken snel ging. Rond de klok van 3 kwamen we terug bij het Horsthuis waar de kinderen blij waren dat ze weer naar papa en mama konden (ja, ze hebben jullie echt wel een beetje gemist). Toen alle kinderen en ouders naar huis gingen, was het eindelijk tijd voor een vroegtijdige evaluatie van de donderdag. Het bleek dat er weinig spectaculairs was gebeurd, totdat….. Een heuze aanrijding bij het Horsthuis. Uiteindelijk gelukkig niet veel schade. De leiding restte alleen nog het uitladen van alle gebruiktte spullen. Naderhand kon de leiding zich even thuis opfrissen om zich klaar te maken voor de grote evaluatie van het JSC kamp 2021 (natuurlijk bij Erik thuis).
Tijdens de evaluatie bleek dat ook dit jaar weer een daverend succes was. Bijna alle leiding blijft en wellicht worden er nieuwe leiders gescout voor volgend jaar. Erik heeft ons goed ontvangen, een mooi diner was geregeld en toen was het eindelijk tijd voor een klein borreltje. Jur was nu echt uitgeteld en ging als eerste naar huis. Gelukkig hoefde niemand zijn gesnurk meer aan te horen. Uiteindelijk was er nog één prijs te verdelen, de stugge hark. De naam zegt het al, de prijs voor de stugste persoon met het meeste karakter én de speler die de laatste avond lang blijft zitten. De geruchten gaan dat het nog lang onrustig is in Erik zijn achtertuin en dat onze nieuweling (Nina) zich ontzettend goed bewezen heeft. Nina, van harte, jij volgt Marloes op als Stugge Hark 2021.

Wij willen graag iedereen bedanken voor het voortreffelijke kamp,

en we hopen jullie allemaal volgend jaar weer te zien.
Groetjes,

De JSC-kampleiding